ອາຫານ:
    ຍອດອ່ອນ: ຫຼວກໃຫ້ສຸກກິນເປັນຜັກ ແລະ ນຳມາຂົ້ວເປັນອາຫານ.
ສັບພະຄຸນ:
    ຂົນ: ໃຊ້ເປັນສະໝູນໄພຊ່ວຍໃນການຫ້າມເລືອດ, ຮັກສາແຜສົດ, ແຜຈາກປີງດູດ, ໝາກັດ ຫຼື ຖືກຂອງມີຄົມ ແລະ ຍັງສາມາດຮັກສາແຜຈຸລັງທີ່ຂາດຫາຍ, ຮັກສາແຜຂອງຕັບ ແລະ ມ້າມ.
    ລຳເຫງົ້າ: ບຳລຸງກຳລັງ ແລະ ກະດູກ, ເປັນຢາລະບາຍອ່ອນ, ຊ່ວຍຍ່ອຍອາຫານ, ໃຊ້ເປັນຢາຂັບພະຍາດພິດ, ແກ້ປັດສະວະຫຼາຍພິດປົກກະຕິ, ແກ້ປັດສະວະ ຫຼື ປັດສະວະເປັນສີເຫຼືອງ, ແກ້ລົງຂາວໃນແມ່ຍິງ, ເປັນຢາຮັກສາພະຍາດກ່ຽວກັບກະດູກ, ແກ້ອາການເຈັບຫຼັງ, ເຈັບແອວ, ເຈັບຕາມຂໍ້, ເຈັບຕາມຮ່າງກາຍ, ຮັກສາອາການແຂງຂາອ່ອນ, ແກ້ອາການເມື່ອຍເນື່ອງຈາກກ້າມຊີ້ນອັກເສບ, ແກ້ອຳມະພາດ ແລະ ແຂນຂາຊາ, ຊ່ວຍເຮັດໃຫ້ມີລູກງ່າຍຂຶ້ນ, ເປັນຢາບຳລຸງຕັບ, ໝາກໄຂ່ຫຼັງ ແລະ ຮັກສາອາການບວມຂອງຂາ.
ພືດປະດັບ: ນິຍົມນຳມາປູກເປັນພືດປະດັບຕາມສວນສາທາລະນະລັດ, ແຫຼ່ງທ່ອງທ່ຽວ ແລະ ໜ້າບ້ານ.
ຄຸນປະໂຫຍດ:
    ຍອດ: ຍັງເປັນອາຫານຂອງສັດຈຳພວກ ກວາງ, ຟານ ແລະ ກະທິງ.
    ທັງຕົ້ນ: ນຳໄປແຊ່ນ້ຳໃຫ້ສັດກິນຮັກສາພະຍາດຕິດຕໍ່ໃນສັດໃຫ້ຫາຍດີ.
    ໃບແກ່: ສາມາດນຳມາຟອກຍ້ອມສີໄດ້.
ສິນຄ້າ: ຖືກນຳໄປປູກໃສ່ໂຖຂາຍເປັນສິນຄ້າ (ລາຄາ 38.000 ກີບ).
ຂໍ້ມູນທາງວິທະຍາາສາດ:
    ເຫງົ້າ: ປະກອບດ້ວຍແປ້ງ 30%, ມີສານແທນນິນ ແລະ ຍັງພົບສານ Kaempferol.
    ຂົນ: ເຮັດໃຫ້ເກືດເມັດເລືອດໄວຂຶ້ນ.
ຂໍ້ຄວນລະວັງ: ຜູ້ທີ່ມີອາການປັດສະວະ, ປາກຂົມ, ລີ້ນແຫ້ງຫ້າມຮັບປະທານສະໝູນໄພຊະນິດນີ້.