ພຶກສາສາດພື້ນບ້ານ
ນັບແຕ່ອາດີດຈົນເຖິງປັດຈຸບັນ ມະນຸດເຮົາໄດ້ອາໄສ ແລະ ດຳລົງຊີວິດຢູ່ຮ່ວມກັບທຳມະຊາດ, ພຶກສາສາດພື້ນບ້ານໄດ້ພິສູດໃຫ້ເຫັນວ່າ ຕົ້ນໄມ້ໃບຫຍ້າຄືເພື່ອນທີ່ມີຄວາມຊື່ສັດ ແລະ ຢູ່ຮ່ວມກັບມະນຸດເຮົາໄດ້ດ້ວຍດີສະເໝີ ເຊັນດຽວກັນກັບການເກັບກຳຄວາມຮູ້ພູມປັນຍາຊາວບ້ານ ແລະ ວັດທະນະທຳອັນຫຼາກຫຼາຍ ໄດ້ພັດທະນາຂ້າມຜ່ານເວລາຫຼາຍເປັນພັນປີ ກາຍເປັນຄວາມເຂົ້າໃຈ ແລະ ຄຸ້ນເຄີຍກັບພຶກສາສາດໂດຍລວມ.
ຄວາມຮູ້ທາງດ້ານພຶກສາສາດພື້ນບ້ານຖືໄດ້ວ່າເປັນໜຶ່ງໃນມູນມໍລະດົກຂອງມະນຸດ ເຖິງແມ່ນວ່າຕາມໝູ່ບ້ານຕ່າງໆຈະມີການນຳໃຊ້ຊີວະວິທະຍາການ ຫຼື ອຸປະກອນສະໄໝໃໝ່ກໍຕາມ, ແຕ່ຄົນເຮົາກໍຍັງດຳລົງຊີວິດ ແລະ ອາໄສຮ່ວມກັບທຳມະຊາດຕະຫຼອດມາ. ທຳມະຊາດໄດ້ໃຫ້ພືດຊະນິດຕ່າງໆທີ່ສາມາດໃຊ້ໃນຊີວິດປະຈຳວັນ, ຮັກສາ ແລະ ປິ່ນປົວເຮົາໄດ້. ໃນອາດີດ ແລະ ບາງພື້ນທີ່ຊົນນະບົດຂອງລາວ ໄດ້ນຳໃຊ້ຢາພື້ນເມືອງ ເພື່ອເປັນການຮັກສາພະຍາດ ໂດຍຈະມີໝໍຢາປະຈຳໝູ່ບ້ານ. ການແພດພື້ນເມືອງທົ່ວໄປ ເປັນການແພດທີ່ເນັ້ນການປ້ອງກັນຫຼາຍກວ່າການປິ່ນປົວ, ການຢູ່ດີ ມີສຸຂະພາບທີ່ແຂງແຮງເປັນຫຼັກການພື້ນຖານຂອງການປິ່ນປົວແບບພື້ນເມືອງ.
ສິ່ງດັ່ງກ່າວໄດ້ສະແດງເຖິງຄວາມສຳຄັນອັນຈຳເປັນຂອງຄວາມອຸດົມສົມບູນທາງດ້ານພຶກສາສາດຂອງປະເທດລາວ ທີ່ອາດມີຫຼາຍເຖິງ 12,000 ຊະນິດ ທີ່ຕ້ອງໄດ້ຮັກສາໄວ້. ພືດທີ່ໃຊ້ເປັນອາຫານແມ່ນມີຈຳນວນມະຫາສານ ລວມເຖິງພືດທີ່ໃຊ້ໃນວຽກງານຫັດຖະກຳ, ໃຊ້ຍ້ອມສີ ແລະ ໃຊ້ໃນການດຳລົງຊີວິດປະຈຳວັນກໍມີບໍ່ໜ້ອຍເລີຍ.